Maar het is wel een onweerstaanbaar idee dat we hier misschien te maken hebben met een – wat mij betreft, maar dat is op persoonlijke titel en niet ondersteund door enige theoretische kennis of experimentele bewijsvoering – geloofwaardiger alternatief voor de donkere massa die op dit moment problemen in de astrofysica moet rechtbreien. Een beetje gekunseld als je het mij vraagt.

Weer een nieuw deeltje ten tonele voeren om de laatste problemen mee weg te poetsen is weliswaar een in het verleden zeer succesvol gebleken methode, maar is het eigenlijk niet waarschijnlijker om aan te nemen dat we eerst meer inzicht moeten zien te krijgen in wat tijd is en doet bij relativistische snelheden en extreme dichtheden? Misschien wordt het rekenplaatje dan wel anders dan we nu hebben en wellicht beter passend bij de metingen waar we nu zo van afwijken? Of is toch dit nieuwe deeltje ons signaal om het standaardmodel (= een soort natuurkundig overzicht van elementaire bouwstenen, krachtdeeltjes en samengestelde deeltjes) een bescheiden make-over te geven? Ik houd doorgaans niet van gokken maar breek nu even met goede gewoontes: mijn geld gaat naar een vierde neutrino en alle problemen die dat gaat opleveren voor de volgende generatie fysici: zet ‘m op jongens!