Twintig jaar lang is er bezuinigd op onderwijs. We hebben de grootste klasgrootte van Europa, de meeste burnouts en we stoppen er het minste geld in, vergeleken met dat steeds maar beter presterende buitenland. En als er een beroepsgroep is die nu juist NIET werkt voor het geld dan is het wel een willekeurig personeelslid uit het onderwijs, nota bene.

Wanneer gaan de dames en heren in de inspectie, de vakbonden en de minister met staatssecretaris zich eindelijk eens realiseren dat je krijgt waarvoor je jarenlang hebt betaald en dat als dit je niet bevalt je het beter moet regelen – namelijk maximale klasgroottes van 20 leerlingen en maximaal 20 lesuren van 60 minuten voor een fulltime werkweek – en dat dat wel iets meer kost dan je er nu in wenst te steken? Wanneer gaat dit besef eindelijk eens doordringen? In hoeveel talen moet dit nog uitgespeld worden? Waarom wil dit er bij de dames en heren beslissers achter de portemonnee niet in? Het is niet moeilijk, dus waarom lukt het maar niet om dit in te zien en er adequaat actie op te ondernemen? Wat willen we nou? Een volle portemonnee of goed onderwijs? Kiezen of delen.