Wie wat bewaart heeft wat. Heb ik zomaar een new Scientist uit maart j.l. teruggevonden, ongelezen, en ook nog met een artikel over de zon er in: Wat is er mis met de zon? Kan een mens boffen. Maar wat een schrik als ik dan lees dat we massa kwijt zijn IN ONZE EIGEN STER. […]

Uit theoretische berekeningen, deels gestoeld op waarnemingen van de kosmische achtergrondstraling, verwachten sterrenkundigen een bepaalde hoeveelheid materie waar het complete heelal uit moet zijn opgebouwd. Bij die hoeveelheden moeten snelheden van sterrenstelsels die veel verder weg staan ook een bepaalde waarde hebben, maar die klopte steeds niet. Onder andere donkere materie moest deze discrepantie verklaren,

Na een weekje rust – telefoon en laptop houden zich eindelijk enigszins koest – zit ik argeloos mijn zaterdagkrantje uit te spellen, als ik emotioneel onvoorbereid het stukje van Jan Beuving (Je kunt stilte niet horen, maar spreken kan zij wel, Trouw 2 mei ’20) begin te lezen. Stilte als afwezigheid van geluid lijkt op